ИСКУСТВО ОД ГЕРМАНИЈА: Мислев дека ќе се измачам, но ова е друг свет!

Добивај вести на Viber

Геронто-домакинките буквално се најбарани насекаде во светот. Се почесто од регионот слушаме приказни како госпоѓи се почесто се оддалечуваат од своите занимања и заминуваат масовно во Германија , бидејќи како велат, работата не е напорна, а заработката е одлична.

Своето искуство во текот на работата во Германија го споделила во српските медиуми Мирјана Ш. 50-годишна жена од Вршац.

„Веднаш да ви кажам дека јас имав среќа. Отидов преку агенција, а бабата кај која отидов беше подвижна и здрава за своите години. Нејзе практично и требаше само друштво. Наутро пиевме кафе, јас и подготвував ручек и терапија која секојдневно ја пиеше, подоцна гледавме емисии на телевизија, одевме во прошетка ...Јас, да бидам искрена, на таа работа и се одморив“, рекла педесетгодишната жена.

ЈА ОСТАВИЛА РАБОТАТА И ОТИШЛА ВО ГЕРМАНИЈА

„Дознав од пријателки дека е можно да се отиде во Германија, и сфатив дека тоа е моментот кога треба да пресечам. Разговарав со сопругот, и се договоривме да се обидам. Дадов отказ во локална продавница , во која газдата со години ме малтретираше и реков да прифатам. Заработував 200 евра во Вршац, а платата во Германија ми беше неколку пати повисока. Пресметките беа јасни.

„Работата која ја имав беше никаква, но знаете каква е состојбата во Србија, каква таква, мора да се работи. Навистина ми се исплатеше ризикот. Јас месечно имав чиста заработка од 1200 евра во Германија. Имав обезбедено сместување и храна. Признавам дека условите ми беа и многу подобри отколку дома. Бабата кај која бев била адвокатка во пензија, елоквентна и трезвена жена. Немав никакви проблеми со неа“, искрено раскажува госпоѓата.

 Немаат сите толку среќа

„Вие никогаш не знаете кај кој ќе отидете. Може да ви се погоди да поминете одлично како и јас, но и да наидете на намќори кои воопшто не се лесни за соработка. Од тоа се зависи. Пријателката ми раскажувапе дека таа имала баш невкусно искуство.

„Ем што „нејзиниот дедо“ бил неподвижен, и на посебен режим на исхрана кој барал да му се подготвува храна на секои два часа, што дополнително ја отежнува работата, бидејќи тогаш и често оди во тоалет. Па бањања, пресоблекување ..Но, тоа не е најлошо што се случило. Тој дедо бил и еден голем намќор, се му сметало и ништо не било доволно добро направено според негово мислење.

Јас на пример, едвај чекам да одам повторно, додека таа веќе никогаш во животот не би отишла. После тоа малтретрирање во локалната продавница, и мизерни заработки, мислам дека се си дојде на свое, и дека како вели народот, „има Бог“-заклучила госпоѓата Мира.