ВАЖНА ВЕСТ ЗА СИТЕ КОИ ИМААТ ПРОБЛЕМИ СО ТЕЖИНАТА: Мутиран ген може да помогне во намалување на килограмите

Добивај вести на Viber

Варијанта на ген кој помага во регулирање на телесната тежина, исто така, може да придонесе во борбата против дебелината, според британските научници кои откриле дека мутацијата на генот ZFHX3, за која се смета дека е присутна само кај 4 отсто од луѓето, контролира делови од мозокот одговорни за апетитот.

Научниците од британскиот универзитет Нотингем Трент и Институтот МРЦ Харвел спроведоа студија на глувци и открија механизам кој му овозможува на мутираниот ген да игра клучна улога во регулирањето на апетитот, тежината и хормонот инсулин, кој помага да се задржи нивото на шеќер во крвта под контрола и спречување на компликации предизвикани од дијабетес.

Тим научници откриле дека со вклучување и исклучување на други гени, може да биде засегната област од мозокот позната како хипоталамус, која го контролира апетитот, внесот на храна, гладот ​​и жедта. Истражувачите велат дека оваа студија, објавена во списанието на Здружението на американските здруженија за експериментална биологија (FASEB), може да го отвори патот за нови насочени терапии за здраво слабеење.

„Постои важна генетска компонента поврзана со нашиот апетит и раст, но ние сè уште не ја разбираме целосно. Разбирањето што се случува кај луѓето со мутација го отвора патот за истражување на потенцијални нови начини на дејствување кога станува збор за насочено губење на тежината за сите луѓе“, рече д-р Ребека Дамбел, истражувач на Факултетот за наука и технологија на Универзитетот Нотингем Трент.

Д-р Дамбел верува дека мутацијата во генот ZFHX3, кој игра слична улога кај глувците и луѓето, може да „објасни зошто некои луѓе имаат помал апетит, па затоа не се дебелеат како другите“.

Мутацијата е присутна само кај 4 проценти од луѓето

Иако сите го имаме генот ZFHX3, специфичната мутација што го активира овој механизам се смета дека постои само кај 4 проценти од луѓето. „Тоа е веројатно една од многуте мутации што ги прават луѓето различни кога станува збор за нивната природна способност да се придржуваат до диета“, вели Дамбел. За целите на студијата, истражувачите го следеа процесот на внесување храна кај глувците со мутиран ген ZFHX3 и кај оние кои ја немаа оваа варијација.

Тие откриле дека глувците со оваа мутација внесувале помалку храна, биле помали и имале пониски нивоа на инсулин, како и друг хормон познат како лептин, кој помага во регулирањето на телесната тежина. Исто така, беше откриено дека глувците на возраст од една година консумирале околу 12 проценти помалку храна и тежеле околу 20 проценти помалку во споредба со оние без мутација.

Британските научници веруваат дека пониските нивоа на инсулин укажуваат на тоа дека глувците со помалку маснотии имаат поздрава регулација на шеќерот во крвта и затоа имаат помала веројатност да бидат изложени на ризик од развој на дијабетес тип 2 и срцеви заболувања.

Д-р Дамбел доби 100.000 фунти од Академијата за медицински науки за да го продолжи својот двегодишен истражувачки проект за улогата на овој специфичен ген во зголемувањето на телесната тежина и најави дека „во продолжение на нејзината работа ќе проучува како генот ZFHX3 делува на клучните делови на мозокот“.

Подоброто разбирање за тоа како функционира овој ген ќе им овозможи на научниците да разберат како сите луѓе би можеле поуспешно да работат на одржување на здрава телесна тежина.