„ОВАА КАНАДА ДЕНЕС НЕ Е ЗЕМЈА ВО КОЈА БИ ДОШОЛ“ Горан брутално за кириите, платите,цените и кредитите

Добивај вести на Viber

Сега не сум среќен во Канада, но мојот досегашен живот толку многу ме закорави што депресијата ми е многу краткотрајна... Оваа Канада денес не е земја во која би дошол - искрено вели Горан од Србија, машинист. инженер, кој со семејството - сопругата и ќерката, ја напуштил Србија во 2011 година и преку океанот замина во Канада, во Ванкувер, каде што живее и денес.

- Денес ваква Канада е земја во која не би сакал да дојдам - ​​вели Горан, потсетувајќи се на своите почетоци и пристигнување и нагласувајќи дека штом ќе стигнете таму, парите што треба да ги имате за воопшто да влезете во Канада сте навистина вие. многу потребни и многу брзо се топат.

Што се смени во последните десет години?

- Што се смени, или подобро кажано, што не се смени... Кога дојдовме во 2011 година, Канада беше некако жива, енергична, доларот беше споен со американскиот, платите беа многу пристојни, а цените на недвижностите беа ниски, според на доселениците убаво се однесуваа... Улиците се уредни, нема графити, луѓето се пријатни иако беше тешко... Малку ми беше полесно затоа што имав професија која бараше програмирање, машинист.. па почнав да работам по само 10 дена. На жена ми и беше потешко, таа беше наставничка во основно училиште во Србија, а тука не можеш да бидеш таков додека не положиш некои испити и не го завршиш своето образование, што е најмалку две години за да добиеш лиценца. Малите пари што ги имавме брзо се стопија, за среќа имав постојана работа и плус најдов дополнителна работа - се присети Горан за YouTube каналот на Драган Ракоњац, кој ги снима судбините и приказните од животот на нашите луѓе кои живеат и работат низ Северна Америка. .

Успеавме да купиме и стан, платите тогаш беа добри

- Добро ни помина, жена ми најде работа во лабораторија и како да кликна нешто, но не ни забележавме бидејќи бевме во состојба на еуфорија, за три години го постигнавме она што не можевме. Имаме направено во Србија за десет... Успеавме да купиме и стан затоа што тогаш платата беше добра, имавме и нешто плус на страна, а цените на недвижностите беа поволни. Во 2016 година ја добивме втората ќерка.

Си реков - супер ни е, имаме стан, кола, уште едно дете и се е во ред. Постарата завршила факултет, нашла добра работа, се осамостоила, образованието го платила со пракса и има убав однос, момче со кое живее...

Но, во 2019 година, забележувам дека нешто се менува во Канада

Но, во 2018 и 2019 година забележувам дека нешто се менува во Канада, во општеството и воопшто. Пред тоа многу работам, станувам рано, се грижам за помалото дете, па кога ќе заспие, пак работам затоа што жена ми на почетокот немаше работа, па мораше се да се плати, а потоа почнав да чувствувам дека нешто повеќе не е во ред.

Горан наброја што е сменето

Пад на куповната моќ

Неверојатни цени на имот и кирии

Паѓање на стандардите во здравството

Опаѓање на квалитетот во образованието

Зголемување на криминалот

Каков беше нивниот почеток во Канада?

Кога ќе дојдеш со неколку куфери, треба да гребеш најдобро што знаеш да останеш и беше тешко особено првата година но за среќа запознав убави луѓе, добив одлична работа и успеавме да најдеме поевтин стан што е инаку многу тешко да се најде... Немав никој во Канада кога пристигнавме отидовме и изнајмивме стан уште пред да заминеме од Србија за да имаме каде да останеме кога ќе стигнеме, а потоа наидовме на управителите - маж и жена Срби кои поседуваат неколку згради. Тоа беше нашиот прв контакт со нашите луѓе. Патем, додава Горан, српската заедница или луѓето од нашите простори генерално се расфрлани во Ванкувер и во Канада, таков ми е впечатокот.

Патем, на почетокот морав да ги зграпчам и да ги прифатам сите можни работни места за да излеземе на површина. Приходите ги покриваа трошоците и остана малку, и тоа според мене беше добро. Немаше време за дружење, жената работеше некои „хонорарни“ или сезонски работи. За среќа, постарата ќерка одлично се вклопи во нивното средно образование и дојде од средното училиште во Нови Сад. Последните две години од средното образование и беа како одмор бидејќи сето тоа веќе го знаеше и научи во Србија и толку добро знаеше англиски што не и требаше ни тој курс што во 90 проценти од случаите имигрантите треба да го полагаат по ред. да се разбере материјалот.