КАКО МАЛ ПРОДАВАЛ ЛИМОНАДА:Кој е Реџеп Таип Ердоган,кој ќе ја води Турција уште пет години?

Добивај вести на Viber

Реџеп Таип Ердоган ќе остане на чело на Турција во следните пет години,откако победи на вчерашните избори во Турција.

Ердоган е роден на 26 февруари 1954 година во Гунејш, во сиромашно конзервативно семејство, како син на припадник на крајбрежната стража на Црното Море на северот на Турција.

Кога бил тинејџер, неговото семејство се преселило во сиромашната населба Касимпаша во Истанбул, бидејќи желбата на неговиот татко била да обезбеди подобар живот за семејството.

Младиот Ердоган продавал ѓевреци со сусам и лимонада за да заработи џепарлак.

Тој одел во училиштето Имам Хатип пред да се здобие со диплома за бизнис менаџмент на Универзитетот Мармара во Истанбул.

Во младоста играл полупрофесионален фудбал за Камиалтиспор. Имал можност да замине во големиот Фенербахче, но татко му не му го дозволил тоа.

Неговиот политички пат започнал додека бил на универзитет, каде што го запознава Неџметин Ербакан, кој подоцна ќе стане премиер, по што се приклучил на Турското исламско движење.

Како што растела популарноста на партијата во 1990-тите, Ердоган се појавува како нејзин кандидат за градоначалник на Истанбул во 1994 година,кога беше избран за градоначалник на градот во следните четири години.

Дури и неговите критичари признаваат дека добро ја завршил работата како градоначалник. Го направи Истанбул почист и позелен. Проблемот со ѓубрето го реши со најсовремени станици за рециклирање, изгради десетици мостови, вијадукти и автопати и реши сериозни сообраќајни проблеми во тој град.

Го намали загадувањето со префрлање на природен гас, го реши проблемот со недостигот на вода, но ја доби омразата од поединци заради забраната за продажба на алкохол во градските локали.

Меѓутоа, подоцна бил сменет и затворен на четири месеци поради „поттикнување верска омраза“.

По затворот, тој ја напушта отворената исламистичка политика, формирајќи ја АКП во 2001 година, која набрзо се етаблира како најпопуларна политичка партија во земјата, што доведе до убедлива победа на изборите во 2002 година. Ердоган беше назначен за премиер.

Тој е претседател на партијата до денес.

Премиерската функција ја вршеше до 2014 година, по што стана претседател.

Ердоган ја презеде власта во период кога Турција беше потресена од силна инфлација, и по разорните земјотреси кои предизвикаа гнев кај населението кон тогашната влада.

По неговото назначување за претседател, Ердоган имаше одличен план - брз економски раст, нови работни места и повеќе пари.

Првиот пат од неговото владеење изгледаше совршено. Приходите по глава на жител тројно се зголемија.

Турската одбранбена индустрија доживеа револуција и придонесе за создавање имиџ на Турција како воено-економски регионален лидер. Во екот на владеењето на Ердоган, таа доживеа економски бум и земјата која некогаш беше презадолжена се искачи на 16-то место меѓу најсилните економии во светот.

Најголемото судење на Ердоган во неговиот претседателски мандат беше на 15 јули 2016 година, кога група одметнати војници ги окупираа улиците на Анкара и Истанбул и неколку важни локации, во обид да го соборат претседателот, обвинувајќи го за поткопување на демократијата и владеењето на правото. 

Ердоган, кој во тоа време летувал на брегот на Егејското Море, се врати и ги мобилизираше своите приврзаници, кои набрзо ги совладаа воените единици и нивните поддржувачи и ја вратија контролата над градовите.

Таа ноќ беа убиени речиси 400 луѓе, по што владата спроведе масовна чистка на армијата, полицијата и државната служба. Апсењата на осомничените за учество во обидот за пуч се уште се водат и денеска.

За време на неговото владеење, тој ја демонстрираше силата на Турција како регионална сила. Сепак, неговите дипломатски потези не секогаш наидоа на одобрување од сојузниците во Европа и на други места.

Иако е на чело на земја членка на НАТО, Ердоган одржува блиски односи со рускиот претседател Путин и се постави како арбитер во руската војна во Украина. Тој посредуваше за договор за отворање безбеден коридор за извоз на жито преку Црното Море и спречи колапс кога Русија сакаше да ја повлече поддршката за договорот.

Тоа, исто така, ги принуди Шведска и Финска да се откажат од кандидатурите за приклучување кон западната алијанса. Тој на крајот го одобри влезот на Финска, но Шведска сè уште чека.