29 Март, 2024
0.0240

Професорке прости ми

Објавено во: Стил 21 Август, 2019

Добивај вести на Viber

Се сеќавам на првиот час во Орце. Да се разбереме, се запишав во општа гимназија со писмен договор со моите, условот беше заврши ја, после крши глава што сакаш биди, прво описмени се. Нормално јас сакав да бидам уметник и нормално ги натерав да ми потпишат документ дека по завршување на гимназијата одам на уметнички факс. Речено, сторено, моите беа прекул родители, се беше како треба додека бев во средно училиште. 

Имав супер класна, Ане, ни предаваше физичко. Се сеќавате на оние круговите околу сала што ги трчавме за петка, епа јас тие ги одев со цигарата во уста, трчав само во видокруг. Знаеше се бе срце едно, ама и знаеше колку ми е луд мозоков и што се може да го мотивира, па ме пушташе да глумам лудило. Првиот поим за професорка ми беше таа. 

Е сега втората..Првиот час по Македонски Јазик (ќе си дадам за уметничка слобода да не внимавам на правопис иако за тоа ќе пишувам) ќе го паметам додека сум жива. Не пречека една црна жена со плави очи, спастрена, средена, се соодветно со нејзините години, насмеана од уво до уво со тивик глас. Смилјана Донева, Професорка што до крајот на моето школување не повиши тон ниту еднаш. 

Целата колумна прочитајте ја на Женски магазин.