Мојата симпатија е поубава од твојата!

Добивај вести на Viber

За оние кои не знаат, имам 13 и пол годишна ќерка, или што би се рекло, си имам пубертетлија по дома. Убаво велеше баба ми дека деца се раѓаат на 20 и нешто ситно, оти не им се тресеш толку. И тресењето нема ама баш никаква врска со љубов кон децата, туку со тоа дека колку е човек постар или повозрасен (ова за оние што не признаваат дека стареат), толку повеќе се оптеретува со се’ и сешто и сака да ги види работите 3 чекори нанапред. Да ја послушав баба ми, сега внуци ќе гледав и ќе менував пелени.

Да фатам со ред. Се омажив на 30, длабоко навлезена во категоријата “стара мома” по сите критериуми на баба ми која мислам дека и не веруваше дека некогаш воопшто ќе се омажам. Отсекогаш сум била прилично слободоумна во однос на мажење-немажење, имање деца-немање деца, дете во брак-вонбрачно дете...и да не редам понатаму. Моите ме воспитувале во духот да живеам по свое, да не правам штета никому, но и да не дозволувам да ми се нанесува штета (за ова последново сум бегала од часови, па недоучено ми е). Не скокајте веднаш. Мислам дека секој човек има право да живее онака како што сака и онака како што тоа го прави среќен. И како минува времето, уште повеќе сум убедена дека станува смешно и жално да се говори за ова, затоа што за мене ултимативно е дека секој од нас не е тука на земјава за да живее она што се очекува од него, туку она што му е дадено од Универзумот или Бог (кој во што верува).